Χαμένη χρονιά
Δεν ξέρουμε.
Τι μπορεί να σώσει ο Μπλατ τους τελευταίους μήνες. Αλλά με τις εμμονές και τα κολλήματα που συνεχίζει να πορεύεται και ο ίδιος φοβόμαστε ότι η χρονιά είναι από τώρα χαμένη. Ούτως ή άλλως στο πρωτάθλημα οι Βασιλακογιαννακόπουλοι θα παίξουν τελικούς με κάποιο από τα παραρτήματά τους.
Ξεκινάει τον Τουπάν στη θέση 2, παίζει 5 λεπτά και μετά ουσιαστικά δεν ξαναεμφανίζεται. Η μόνη προσφορά του στην ομάδα το ότι έφαγε τρίποντο από τον Τζέιμς 6,5 δευτερόλεπτα πριν τελειώσει το ημίχρονο, κάνοντας και φάουλ στον Αμερικανό. Δεύτερος σέντερ δεν υπάρχει στον Ολυμπιακό και ξαφνικά του Μπλατ δεν του κάνει ούτε ο Μπόγρης, τον οποίο αυτός αποθέωνε πριν ένα μήνα. Ο ΛεΝτέι όταν δεν είναι στη μέρα του, όπως εχθές, καλύτερα να μην παίζει. Για τον Πρίντεζη και τον Παπανικολάου τα είπαμε νωρίτερα, σέρνονται, αντί να βγουν μπροστά και να ηγηθούν της αντεπίθεσης της ομάδας. Χορτάσαμε από δικαιολογίες και απ’ αυτούς. Ο Γουέμπερ χθες ήταν σε άλλο γήπεδο και ο Γκος μπορεί να ξύπνησε στο δεύτερο μέρος αλλά δεν είναι ο παίκτης που ακόμα και στις καλές του στιγμές δεν μπορεί να ηγηθεί του Ολυμπιακού.
Και μένει ένας Μιλουτίνοφ να παλεύει για όλους χωρίς καν να τροφοδοτείται.
Υ.Γ. Τώρα που το θυμηθήκαμε: Αντί να περνούν την μπάλα στον Μιλουτίνοφ, που δεν είχε αντίπαλο ούτε χθες, όποιος έπιανε την μπάλα χωρίς δεύτερη πάσα σημάδευε στεφάνι και όλοι τους επέλεγαν να σουτάρουν στον γάμο του καραγκιόζη. Ο Σπανούλης μάζεψε την κατάσταση όσο έπαιξε, και μετά όλες οι επιθέσεις ήταν σκοτωμένες στα 22-23 δευτερόλεπτα. Χωρίς κανένα πλάνο και κανένα σύστημα, κύριε Μπλατ.