Συνεχίζουμε…
Και τώρα Κύπρος.
Λύσσαξαν οι διπλανοί ότι χάσαμε το παιχνίδι. Άκουγαν τον Θαναηλάκη που έλεγε και ξαναέλεγε για τη Λουντογκόρετς και χωρίς λόγο πανικοβάλλονταν. Η αλήθεια είναι το ματσάκι δεν προσφερόταν για καρδιοπαθείς κι ευτυχώς που δεν πήραμε μαζί μας τον κυρ Θόδωρο. Δικαιώθηκε πάντως η ψυχραιμία του σημαδούρα, που η φωνή του ακούστηκε μόνο για να επαναφέρει τους απαισιόδοξους στην αισιοδοξία. Ήταν ήσυχος όλο το βράδυ.
Σε αντίθεση με τον κωπηλάτη που τρεις ώρες φωνασκούσε και έδινε διαρκώς οδηγίες, ξεπερνώντας και τον Κορμπεράν.