Σήκω, Σαρρή. Σήκω.
Τον πήραν χαμπάρι και οι διπλανοί μας και άρχισαν και αυτοί.
“Σήκω, Σαρρή. Σήκω”. Μας άκουσε, λέει. Μπορεί. Έχουμε βροντώδη φωνή. Αλλά, ούτε τότε σηκώθηκε. Εδώ δεν σηκώνεται από την καρέκλα του στο ΣΕΦ ούτε με τον βάζελο. Θα σηκωνόταν με τον “μελιτζανί”; Που να σηκωθεί. Αυτός είχε καρφωθεί στο μωρό με τους ωραίους… γλουτούς.
Και εμείς είχαμε, ρε φιλέ, μπροστά μας… τέσσερις ενδιαφέροντες γλουτούς, αλλά, φωνάζαμε συνεχώς για την ομάδα.