Ρωτήστε τον Ολύμπιο και τον υιό Ζαμπέτα
Και στους δύο το είχαμε προβλέψει.
Είχαν θυμώσει μάλιστα με την πρόβλεψή μας. Ο φίλος μας ο Θανασάκης, ο μέγας αντιολυμπιακός, που από την πολλή παλάμη του Θρύλου στο αεκάκι, όταν τον ρωτάς «Τι ομάδα είσαι;» σου απαντάει Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (άλλη πίκρα εκεί), κόντεψε να μας φάει τις προάλλες στον Πλάτανο, επειδή του είπαμε την αλήθεια για τον Ιτούδη. Μας την έπεσε «γιατί έτσι είστε εσείς οι Ολυμπιακοί. Βρίζετε τώρα τον Ιτούδη, επειδή είναι Παναθηναϊκός». Πάρτα τώρα, κύριε καθηγητά, που πλήρωνες να δεις τον Αντετοκούνμπο στο «Ακρόπολις» και σου έβαζε ο Ιτούδης να δεις τον Καλαϊτζάκη (που τον έβαλε η ΕΚΟ και στη διαφήμιση της). Πάρε Ιτούδη τώρα να έχεις.
Μήπως χρειάζεται να επιχειρηματολογήσουμε για όλη την «επίθεσή» μας στον προπονηταρά; 107 πόντους σε έναν προημιτελικό έφαγε. Μετά το buzzer beater του Σλούκα, αντί να μπει καλύτερη και πιο δυνατή η δική μας ομάδα, εμφανίστηκε μόνο μία ομάδα στο γήπεδο και αυτή ήταν η Γερμανία. Και για να τελειώνουμε το παραμύθι των αντιολυμπιακών ότι «τα χώνουμε στον Ιτούδη για το πράσινο παρελθόν του» και να κλείσουμε την κουβέντα για το κατόρθωμα του.
Οι Voice Believers τον περνάμε σήμερα γενεές δεκατέσσερις, γιατί ξέχασε σε όλο το ματς τον Θανάση Αντετοκούνμπο στον πάγκο. Εκτός από τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη, ένα «σκυλί του πολέμου» διέθετε ο Ιτούδης στην ομάδα του και αυτόν τον έβαλε όταν έχανε με 15 πόντους διαφορά, 5 λεπτά πριν τελειώσει το παιχνίδι.
Σε όλα τα ματς η Εθνική έπαιζε άμυνα με τα μάτια. Απλά δεν το πλήρωσε μέχρι τη Γερμανία, γιατί τον έσωζε το ταλέντο του Γιάννη και τα ξεσπάσματα κάποιων άλλων παικτών.