Η σχιζοφρένεια της Τούμπας
Η σχιζοφρένεια του ελληνικού ποδοσφαίρου, δηλαδή.
Σχιζοφρένεια πρώτη: Τρεις κόκκινες κάρτες ήταν στον Άκπομ για το δολοφονικό του τάκλιν στον Μανωλά. Αλλά ο ξένος διαιτητής του έδειξε κίτρινη.
Σχιζοφρένεια δεύτερη: Ο Άκπομ, αντί να πάει στον ιταλό να του πει και “χίλια ευχαριστώ” που δεν τον απέβαλλε, έτρεξε στον Μανούχο που ήταν ο 4ος και διαμαρτυρόταν έντονα ότι δεν κτύπησε τον Μανωλά. Καρατιά στο γόνατο του έριξε και αυτός έβριζε τους διαιτητές. Για αυτό και μόνο το θέατρο αν είχαν φιλότιμο οι διαιτητές του Μάρκου έπρεπε να τον στείλει σπίτι του.
Σχιζοφρένεια τρίτη: Πληρώνουμε ένα κάρο λεφτά για να φέρει σε τέτοιο ματς ο Άγγλος έναν διαιτητή που χρειαζόταν τις φωνές του βοηθού του για να σφυρίξει το πεντακάθαρο φάουλ του Κρέσπο στον Γκάρι στην γραμμή της περιοχή του Πασχαλάκη. Ίδια φάση υπέρ του ΠΑΟΚ, όμως, την είχε δει ο ίδιος λίγα λεπτά νωρίτερα.
Σχιζοφρένεια τέταρτη: Κίτρινη στον Παπασταθόπουλο για την… αγκαλιά στον αντίπαλο, όχι κίτρινη στον Ζίβκοβιτς για το ξεχείλωμα της φανέλας του Μαντί. ίδιες περιπτώσεις, διαφορετικές αποφάσεις από τον -προσέξτε- διεθνή ιταλό διαιτητή.
Σχιζοφρένεια πέμπτη: Μετά από όλα αυτά, και τις δύο κίτρινες που χάρισε για τις εγκληματικές κλωτσιές στον ΠΑΟΚ ο Κίφι πέραν των παραπάνω, βγαίνει ο Κρέσπο και μας λέει ότι Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ είμαστε ισάξιοι. Ισάξιοι με 11 βαθμούς διαφορά. Και που τον Φεβρουάριο ήμασταν στους 15.
Η μεγαλύτερη σχιζοφρένεια όμως θα είναι να μην τους αποκλείσουμε την Τετάρτη στο “Καραϊσκάκης”.