Η ομάδα της κλάψας
Ρε, εσύ, Μάκη.
Έπρεπε να είμαι σαν τον άλλον τον Μάκη, αεκτζής κι αυτός, να έχω ένα μαγνητόφωνο να τους γράψω. Κυριακή πρωί, βρίσκομαι στα Άνω Πατήσια για καφέ και εφημερίδα. Πέφτω πάνω σε μια φωνακλάδικη παρέα η οποία αρχίζει τα ποδοσφαιρικά. Μόλις ανάβει η κουβέντα, αρχίζει ο καβγάς. “Τσακώνονται τίποτα ολυμπιακοί, παναθηναϊκοί ή αεκτζήδες” σκέφτηκα εγώ.
Αμ, δε. Ακούω ξαφνικά τον έναν, τον πιο δυναμικό φωνακλά, να ρητορεύει: “Ρε, εσείς, εμείς εδώ είμαστε 11 αεκτζήδες (ετοιμαζόντουσαν φαίνεται για ΟΑΚΑ) και έχουμε 11 διαφορετικές γνώμες για την ομάδα. Αυτοί είμαστε οι αεκτζήδες. Η ευχή και η κατάρα της ΑΕΚ. Μια ζωή κλάψα και διχόνοια. Μια ζωή μας φταίει κάποιος άλλος. Κι όταν δεν μας φταίει ο Ολυμπιακός, μας φταίει ο Μπάγεβιτς, ο Ντέμης, κ.λ.π. Όταν δεν έχουμε ομάδα, φωνάζουμε να φτιάξουμε ομάδα. Μόλις φτιάχνουμε ομάδα, κλαίμε γιατί δεν έχουμε γήπεδο. Όταν θα φτιάξουμε γήπεδο θα μας φταίνε τα ακριβά διαρκείας”.
Αυτοί, είστε Μάκη…