Ακούγαμε τον Συρίγο…
Μέρες πασχαλινές που είναι. Μέρες θανάτου γύρω μας, ελέω κορονοϊού.
Λέμε να συγκρατηθούμε. Αλλά, ρε παιδί μου, ο νεκρός δεν δεδικαίωται. Δεν ξεχνάμε. Και να θέλαμε, δεν μας αφήνουν οι μεταδόσεις-περιγραφές του.
Πέσαμε χθες το βράδυ κατά τις 10:30 πάνω στον τελικό της Πόλης. 2012. Ξεκινά το ματς. Ο σχολιαστής Φίλιππος Συρίγος μας ζαλίζει για την κακή διαιτησία του Μπερτομέου που αδίκησε την πανάθα στον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ. Από κοντά ο Καρύδας, ο περιγραφέας, ο οποίος τότε δούλευε μάλιστα στον “Πρωταθλητή”.
Ο αγώνας εξελίσσεται. Πριν καν φτάσουμε στο 53-34 είχαν ράψει το… νεκρικό κοστούμι στον Θρύλο. Όλο εξυπνάδες. Κουτοπονηριές. “Δεν έχει τα εργαλεία ο Ίβκοβιτς να γυρίσει το ματς” λέει ο παντογνώστης Συρίγος κάποια στιγμή. Γύρω στο 35. Δύο, τρία λεπτά πριν ξεκινήσουν να τα χώνουν τα εργαλεία, ετών 21. Ήταν τόσο σίγουρος για την ήττα του Ολυμπιακού που έλεγε ότι “τελείωσε. Δεν κάνει να καλλιεργούμε ψευδαισθήσεις στον κόσμο”.
Αναρωτιόταν μάλιστα, αν ήταν ο ΠΑΟ στον τελικό, πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα στον αγώνα και έκανε συγκρίσεις των δύο ομάδων.
Αυτά μέχρι που κόλλησε ο Σλούκας το δεύτερο τριποντάκι, αμέσως μετά το τρίποντο του Μάντζαρη. Γιατί στο τέλος τον αγώνα δεν τον κέρδισε, κατά τους δύο δημοσιογράφους της NOVA, ο Ίβκοβιτς. Τον έχασε ο Καζλάουσκας που κοιμήθηκε στον πάγκο.
Καλύτερα που πηγαίνουμε στο γήπεδο. Γλυτώνουμε. Δεν τους ακούμε…