Αντώνιε μείνε στη Νάξο
Επισκίασε το μπάσκετ ο Μαρινάκης.
Μακάρι να διαψευστούμε και όταν επιτέλους παίξουμε όλοι μαζί, να δείξουμε τις πραγματικές μας ικανότητες. Όμως, εμείς βλέπουμε πράγματα που δεν μας αρέσουν και κυρίως γιατί είναι πράγματα που βλέπαμε και πέρυσι.
Πάλι δεν βλέπουμε συστήματα, παρά μόνο παίρνουμε την μπάλα και τρέχουμε, πάλι δεν βλέπουμε τον killer δίπλα στον Σπανούλη, με αποτέλεσμα να περιμένουμε απ’ αυτόν και πάλι να γυρίζει τα παιχνίδια, πάλι δεν βλέπουμε Αμερικανούς – ογκόλιθους ψηλούς (ο Ρούμπιτ ήταν μισός μπροστά στον Αμερικάνο σέντερ του Ερυθρού Αστέρα), πάλι δεν βλέπουμε αξιόπιστο τεσσάρι πίσω απ’ τον Πρίντεζη και πάλι βλέπουμε περιφερειακή άμυνα να μπάζει νερά.
Το κυριότερο, όμως, είναι ότι δεν βλέπουμε την σκληράδα και την προσωπικότητα του νικητή που είχε αυτή η ομάδα με τον ελληνικό κορμό και με προπονητές τον Σφαιρόπουλο, τον Μπαρτζώκα, τον Ίβκοβιτς.
Γκρινιάρηδες δεν είμαστε, αλλά δεν μπορούμε να δεχτούμε άλλη μια χρονιά να μας δουλεύουν οι Βασιλακογιαννακόπουλοι.
Υ.Γ.: Ποιος τους ακούει αυτούς αν τα θαλασσώσει και φέτος ο Ολυμπιακός του Μπλατ;